BHP PRACY Z RÓŻDŻKĄ

Aby praca radiestezyjna była miarodajna i bezpieczna, należy przestrzegać pewnych zasad przy jej wykonywaniu. Ważną kwestią dla zachowania zdrowia radiestety jest bezpieczeństwo pracy i odpromieniowanie organizmu po pracach radiestezyjnych. Ważne jest regularne przeprowadzanie pomiaru poziomu własnej biowitalności oraz aktualnej wrażliwości radiestezyjnej. Nie pracujemy z różdżką chodząc po ciekach dłużej niż 20 minut. Po tym czasie zróbmy przerwę. Zregenerujemy się i odpromieniujemy organizm. Odpromieniowanie należy przeprowadzić w miejscu neutralnym. Jeśli pracujemy w terenie, poszukajmy do tego celu drzew. Przez dotknięcie drzew odprowadzamy szkodliwą energię, a pobieramy korzystną. Jeśli pracujemy w budynku, to przemyjmy ręce od łokci w dół bieżącą wodą. Zalecane jest też przemycie twarzy, a jeśli to możliwe – wzięcie prysznica.

ZAPOBIEGANIE AUTOSUGESTII I SUGESTII

Nie bez kozery powiada się, ze największym wrogiem radiestezji jest autosugestia oraz sugestie przekazywane przez otoczenie. Dotyczy to przede wszystkim początkujących radiestetów. Pamiętajmy, ze myśl o ruchu tworzy ten ruch. Oczekiwania, niecierpliwość, myślenie życzeniowe, uleganie wpływom powodują pojawianie się określonej reakcji różdżkarskiej. Dlatego tak ważne jest wyrobienie w sobie podczas badań umiejętności pozostawania w stanie biernego wyczekiwania i całkowitego odblokowania się na sygnały napływające z podświadomości, jak i z nadświadomości. Kolejnym elementem jest całkowita koncentracja na wykonywanym zadaniu. Stawiamy precyzyjne pytanie i oczekujemy, ze poprzez mimowolne ruchy mięśni rąk napłyną sygnały stanowiące obiektywną odpowiedź na owe pytanie. Bardzo pomocne w zapobieganiu autosugestii i sugestii jest odpowiednie oddychanie. Winno ono być głębsze, bardziej miarowe i spokojniejsze niż ma to miejsce zazwyczaj. Koncentrujemy się wyłącznie na postawionym pytaniu, wyciszamy myśl oraz nasze oczekiwania. Nastawiamy się na odbiór sygnałów, które będą przekładane na ruchy różdżki lub wahadła, a następnie odczytywane przez nas zgodnie z wcześniej przyjętymi ustaleniami. Nabraniu pewności podczas badań radiestezyjnych sprzyja możliwie często sprawdzanie wyników badań, co omawiam w następnym rozdziale.

KONSERWACJA SPRZĘTU RÓŻDŻKARSKIEGO

 Aby różdżki działały, powinny być one w dobrym stanie technicznym, Jeżeli chodzi o różdżkę dwuramienną, to narażona jest ona na siły nacisku o dużej mocy. Mimo, że podczas każdego z badań jest odkształcana, powinna wracać do swojej pierwotnej formy. Dlatego tak ważny jest odpowiedniej jakości materiał (drut czy też tworzywo sztuczne) użyty do tej produkcji. Taki materiał winien powracać do swej pierwotnej formy mimo wielokrotnego odkształcania. Gdy tak nie jest, starajmy się od czasu do czasu prostować ramiona różdżki. Podobna potrzeba istnieje często w przypadku różdżki. Jednoramiennej. Prostujemy również rączki różdżek, aby wygodnie je było trzymać w dłoniach. Jeśli odkształcenia są trwałe i duże, należy wymienić różdżkę na nową. Natomiast jeśli chodzi o konserwację różdżek hiszpańskich, trzeba przede wszystkim, aby ramiona były odpowiednio osadzone w tulejach bądź w łożyskach. Ich ruch nie może być ani zbyt lekki, ani zbytnio tłumiony. Najczęściej dzieje się tak, że ramiona różdżek hiszpańskich zaczynają „chodzić” coraz luźniej i każdy drobny ruch powoduje ich wychylenia. W ten sposób nie jesteśmy w stanie odróżnić właściwych sygnałów od przypadkowych. Trzeba wówczas usztywnić nieco obrót ramion różdżek w tulejach.